بررسی الگوهای مختلف کشت مخلوط بادام زمینی و هیبرید های ذرت در منطقه آستانه اشرفیه

 امروزه کشت مخلوط با افزایش تنوع گیاهان زراعی به عنوان یکی از ارکان پایداری در اکوسیستم‌های زراعی مطرح است. یکی از موفق‌ترین سیستم‌های کشت مخلوط در ایران، کشت مخلوط ذرت و بادام زمینی است که توسط کشاورزان آستانه اشرفیه کاملاً پذیرفته شده است و رواج دارد. جهت تعیین الگوی کاشت مناسب (از بین تیمارهای 1- یک ردیف ذرت، پنج ردیف بادام زمینی 2- یک ردیف ذرت، سه ردیف بادام زمینی 3- دو ریف ذرت، پنج ردیف بادام زمینی) و مقایسه اثرات انواع ذرت زودرس و دیررس (هیبرید 301و 704) بر LER، عملکرد و اجزای عملکرد هر دو گیاه، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار و به صورت طرح جایگزینی در شهرستان آستانه اشرفیه انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که هیبرید 704 در کشت خالص و مخلوط عملکرد دانه و بیولوژیک بیش تری نسبت به هیبرید 301 تولید نمود و و چون از نظر مورفولوژی (ارتفاع بوته) تفاوت بیش تری نسبت به هیبرید 301 با بادام زمینی دارد، در کشت مخلوط نیز دارای LER بیش تری بود و از هر نظر نسبت به هیبرید 301 برتری دارد. از آنجا که بوته های بادام زمینی در اواخر دوره رشد توان پرکردن فضای خالی ایجاد شده در اثر برداشت دو ریف ذرت را ندارند، درالگوی دو ریف ذرت، پنج ردیف بادام زمینی از زمین بهره برداری مناسبی صورت نمی گیرد. نهایتاً الگوی کاشت یک ردیف ذرت (704) و پنج ردیف بادام زمینی با 15/1=LER در شرایط تراکم معمول منطقه بالاترین بهره را نصیب زارع می سازد و به کشاورزان منطقه توصیه می گردد. عملکرد دانه بادام زمینی در این تیمار با کشت خالص بادام زمینی تفاوت معنی داری ندارد.